واژه ی شهید و شهادت در اسلام از قداست خاصی برخوردار است. این قداست را هم می توان در روح و جسم شهید دید و هم در خاک و مزار شهدا مشاهده کرد. در باب قداست روحشان می توان به آیات متعدد قرآن کریم اشاره کرد و خاطر نشان شد که شهدا از جایگاه والایی در نزد خداوند برخوردارند.
در بحث قداست جسمشان هم باید این نکته را متذکر شد که جسم شهدا نیازمند غسل وکفن نیست.
اما موضوعی که نیاز روز ما است و باید امروز در شهرستان لنگرود به آن پرداخت، بحث قداست خاک و مزار شهداست.
به گزارش شمال ما، در این رابطه مردم فهیم و متدین شهرستان لنگرود و مسئولین این شهرستان باید به روایتی که مربوط به حضرت فاطمه (سلام الله علیها) می باشد توجه خود را جلب کنند: حضرت فاطمه ی زهرا(سلام الله علیها) وقتی پدر بزرگوارشان دستور تسبیحات معروف را به ایشان دادندکه ما به اسم تسبیحات حضرت فاطمه ی زهرا(س)می شناسیم ایشان رفتند بر سر مزار عموی بزرگوارشان حضرت حمزه و از تربت شهید برای خودشان تسبیح درست کردند.
انسان برای شماردن اذکار خود فرقی نمی کند که از سنگ استفاده کند یا از چوب و یا از خاک، ولی ما از خاک تربت شهید برای تسبیح بر می داریم و این نوعی احترام به شهید و شهادت است؛ نوعی به رسمیت شناختن قداست شهادت است.
این روایت بسیار تکان دهنده است مخصوصاً هنگامی که به وضعیت مزار شهدای گمنام شهرستان لنگرود می نگریم. مزاری که در جایی قرار گرفته است که در فاصله ای نزدیک به آن خانواده ها برای تفریح به پارک می آیند وچشمشان به قبورشهدای گمنام می افتد می پرسند آیا اینجا قبورشهدای گمنام است؟
آیا امروز که ما شهدای خود را تشیع و دفن می کنیم، دیگر کار تمام شده است؟
بدون شک حضور شهدا در شهر به خودی خود مایه ی برکت و افتخار است اما این تمام ماجرا نیست. وظیفه اصلی ما حفظ کردن آرمان های این انقلاب که همانا آرمان های اسلام می باشد و چرخاندن چرخ این انقلاب به وسیله و به برکت این شهدا است.
انشاءالله و به برکت حضور این شهدای گمنام که در شهرلنگرود دفن شدند؛ مسئولین شهرستان لنگرود پارک شهدای این شهرستان را به نحوی برای انجام کارهای فرهنگی آماده کنند و نسبت به برداشتن آن فضای نامطلوبی که در جوار مزار شهدای گمنام قرار دارد؛ اقدام فرمایند.
این چندمین باری است که برخی از عاشقان ولایت اینچنین درخواستی را از مسئولین شهرستان لنگرود دارند و متاسفانه جوابی هم دریافت نکرده اند.
روزی که پیکرهای مطهر شهدای گمنام در میان سلام و صلوات حاضران به ویژه مسئولان نامی شهرستان در پارک فجر شهرلنگرود به خاک سپرده میشد، شاید هیچکس گمان نمیکرد پس از گذشت مدت ۲سال از این تدفین باشکوه، مزار این فرزندان حقیقی روحالله این چنین غریبانه در آغوش باد و بوران و آماج گستاخی ما مدعیان پاسداری از آرمان شهدا باشد!
ما که مدعی ادامهدادن راه آن عزیزان هستیم، به گزارش شمال ما، ما که از سامان دادن آن قبور نورانی که کمترین کار ممکن است نیز غافلیم و در ازای اندک اجارهای در چند قدمی مزار شهیدان که امام خمینی(ره) آنها را امامزادگان عشقی که مزارشان زیارتگاه اهل یقین است توصیف کردهاند، بساطی را به راه انداختهایم که هر دم از آن نوای موسیقی بیمحتوا به گوش میرسد.
به راستی کدامیک از ما حاضریم در کنار قبر فرزندمان چنین فضایی حاکم باشد، اما ما را چه شده که از فرزندان غریب امام روحالله اینگونه غافل شدهایم که آنها را در جمع عدهای خوشگذران که تا نیمه شب از دود قلیان و موسیقیهای سبک به اصطلاح مجاز لذت میبرند، رها کردهایم؟ آقایان فراموش نکنید این شهدای بزرگوار به خورشید فخر میفروشند و بر زمین و زمان منت دارند پس بر ذهنتان نگذرد که منت داشته باشید از صدقه بی سری شهداست که حالا نان میخوریم.
منبع: سراج
.
.
.
.
.
.
دیدگاهتان را بنویسید