شمال ما؛
سال ۱۳۶۴ در اوکراین و در ۲۷ سالگی مدال نقره گرفت. ۳ سال بعد در ۳۰ سالگی از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد و ۱۵ سال در آلمان رستوراندار بود.
این ۳ خط کوتاه درباره دیکتاتور کشتی فرنگی، محمد بنا ست. آقای خاص دورههای قهر و آشتی زیادی را با تشک کشتی داشت. در دورهای حتی با خبرنگاران روبهرو نمیشد تا مجبور به مصاحبه نشود.
مرد ۶۳ساله کشتی فرنگی، فراز و فرودهای زیادی را با کشتی فرنگی تجربه کرد. چه در المپیک لندن که با ۳ طلای سوریان، نوروزی و رضایی تاریخ ساز شد و چه در المپیک ریو که صحنه اشک ریختنش در حافظه ورزش کشتی ماند و با کشتی خداحافظی کرد.
مرد خاص کشتی فرنگی هرگز به انتقادها توجهی نشان نداده است. شبیه پدرهای سختگیر و دیکتاتور، هرگز مسیر خودش را طبق انتقادات عوض نکرد.
تفکر سختگیرانه و جالب بنا همراه با تلاش و استعدادیابیاش از او آقای خاص کشتی فرنگی را ساخته که علیرغم تمام قهر و آشتیهایش محبوب مانده است.
بنا از سال ۲۰۱۸ مجددا به کشتی فرنگی بازگشت. آقای مربی که گفته بود تشک را به جوانترها واگذار میکند بازگشت تا دوباره کشتی فرنگی را احیا کند و مردم را با کشتی فرنگی آشتی دهد.
در المپیک توکیو موفق شد و در شهریور ۱۴۰۰ سختگیرانه گفت نه به فرآیند انتخابی دوران رسول خادم عمل میکند و نه چرخه انتخابی علیرضا دبیر. بلکه روش خودش را اعمال میکند. تیر انتقادها بازهم روانه آقای خاص شد اما مثل همیشه هیچ توجهی نشان داد.
سرانجام کشتی فرنگی در جام جهانی ۲۰۲۱ نروژ با ۴ مدال طلا نایب قهرمان جهان شد تا مردم دوباره با کشتی فرنگی آشتی کنند.
حالا آقای خاص کشتی، سرانجام دوباره توانسته شوق و اقبال به کشتی را برگرداند.
برای چند روز، کشتی آزاد و فرنگی، دوباره هیجان و شادی را به خانه ایرانیها بازگرداندند و افتخار و غرور ملی باز هم وجه اشتراک ایرانیها شد.
بنا و فن خوردنها و فنزدنهایش در پایان مسابقات جهانی و آن لبخندهای بزرگش، توانستند دوباره شادی را به مردم بدهند هرچند تلخی گریههایش پس از المپیک ریو هرگز محو نخواهد شد.
آقای خاص و دیکتاتور کشتی فرنگی، دم شما و تمام مربیان پایه قهرمانپرور گرم.
مهشید شفیعی
دیدگاهتان را بنویسید