شمال ما: برای اینکه نامتان در فهرست همسر آزارها جا بگیرد، نیازی نیست که شریک زندگیتان را کتک بزنید و چماق به دست بالای سرش بایستید. گاهی انجام رفتارهای ساده ای که خودتان هم از کودکی با آنها بزرگ شده اید یا در میان آدم های دور و برتان دیده اید، می تواند شما را به داشتن رفتارهای خشونت آمیز متهم کند. می خواهید از قالب های کلیشه ای که خیلی از زوج ها براساس آن رفتار می کنند بیرون بیایید و سلامت زندگی مشترک تان را بالاتر ببرید؟ پس این زنگ خطر ها را بشناسید. اگر شما تنها ۷ نشانه از این ۹ نشانه را در ارتباط تان بروز می دهید، باید بگوییم که از همسرتان سوءاستفاده می کنید و به همسرآزاری مبتلا هستید.
برای هم اسم می گذارید؟
- همسرتان را با واژه هایی مثل «کدو» یا «لاک پشت» صدا می کنید و ایرادهای او را با نسبت دادنش به یک موجود زنده به رخش می کشید؟
گذاشتن اسم به دلیل تحقیر یا نسبت دادن یک ویژگی ناپسند روی شریک زندگی تان، می تواند یکی از نشانه های این رفتار باشد. درست است که روانشناسان هم توصیه می کنند در یک رابطه عاشقانه، یک اسم لطیف و عاشقانه را برای همسرتان انتخاب کنید و هر از گاهی با آن واژه صدایش کنید اما اسمهای تحقیر کننده هرگز در این گروه جا نمی گیرد. عاشق هایی که خشونت کلامی را در رفتارشان بروز می دهند به جای انتقاد از همسرشان ویژگی های او را به شکلی تحقیر کننده بیان می کنند و مثل یک برچسب آن را روی همسرشان می چسبانند. مهم نیست که این واژه ها با آرامش و خنده به زبان بیاید یا با یک لحن تند. این صفت ها در هر شرایطی که ادا شوند، به ارتباط شما آسیب می رسانند. اگر می خواهید دست از این خشونت بردارید در مورد ویژگی های منفی همسرتان با او صحبت کنید و به جای اسم گذاری روی او، با هم برای محو کردن این ویژگی ها تلاش کنید.
رئیس زندگی شما هستید؟
- به دلیل اینکه اتومبیل یا خانه به نام شما باشد یا پس اندازتان در حساب شما قرار داشته باشد، با همسرتان بحث می کنید و دوست دارید کنترل تمام دارایی ها یا تصمیم گیری های زندگی مشترکتان دردست شما باشد؟
اگر شما به مشترک بودن این زندگی اعتقادی ندارید و گمان می کنید همسرتان با دادن تمام اختیارات و دارایی ها به شما، عشقش را نشان می دهد، خشونت رفتاری اساس زندگی مشترک شماست. زندگی با چاشنی خشونت رفتاری، اقتدار شما را در این رابطه بیشتر نمی کند بلکه قدرت کاذبی را برایتان می سازد که ممکن است با ساده ترین اتفاق از دست برود. فراموش نکنید یک رابطه عاشقانه، میدان قدرت نمایی نیست.
داد می زنید و فحش می دهید؟
- از خانه مادر شوهرتان برگشته اید و به دلیل دخالتی که در تصمیم گیری های خانوادگی تان کرده اند با همسرتان کلنجار می روید؟ وقتی شما را با توضیحاتش قانع نمی کند صدایتان را بالا می برید و اگر دعوا خیلی جدی شود و خانواده او مقصر اختلافات شما باشند به ناسزا یا نفرین کردن متوسل می شوید؟
حتی در بدترین لحظات هم نباید بگذارید منطق از ارتباط شما فراری شود و خشونت کلامی یا رفتاری جایش را بگیرد. ناسزا گفتن، داد زدن و به کرسی نشاندن حرف با ترساندن همسرتان هم در گرو رفتارهای خشونت آمیز جا می گیرد. مهم نیست که حق تا چه اندازه با شماست. از همان لحظه ای که رفتار شما از دایره منطق خارج می شود، دیگر حق با شما نیست.
مدام تهدید می کنید؟
- کلمه “اگر” در زندگی شما نقش اساسی را بازی می کند؟
مدام برای همسرتان خط و نشان می کشید و جملاتی از این قبیل را همراه با چاشنی تهدید به زبان می آورید؟ «اگر تا این ساعت خانه نباشی»، «اگر فلان خرج را برای خانه نکنی»، «اگر امروز به این مهمانی نرویم»، «اگر با فلانی صمیمی شوی» و … .
حتی اگر چنین ادعاهایی را به شوخی بیان کنید، شما یک همسرآزار هستید. هر نوع تهدیدی که به تغییر رفتار همسرتان تبدیل شود، گرچه شما را به خواسته تان می رساند، اما در نهایت به زیان ارتباط تان تمام می شود. شما حق ندارید برای تغییر دادن رفتار او به مقابله به مثل تهدیدش کنید یا او را از برخوردی که با خانواده اش خواهید کرد، بترسانید.
او را قربانی می کنید؟
- وقتی همسرتان از شما در مورد پول زیادی که برای خریدن چند لباس صرف کرده اید، سؤال می کند، او را به عنوان مقصر معرفی می کنید و می گویید «اگر حرصم را درنمی آوردی و اگر مرا این همه تنها نمی گذاشتی این کار را نمی کردم؟»
مقصر جلوه دادن همسرتان به دلیل رفتاری که انجام داده اید یا اعلام اینکه رفتار من واکنشی به کارهای تو بود، در گروه خشونت رفتاری جا می گیرد. هرگز برای پوشاندن اشتباهات تان، کاستی ها و اشتباهات همسرتان را به رخش نکشید و نگویید اگر تو این عیب ها را نداشتی، من هم انسان کاملی می شدم. اگر قرار است با هم زندگی کنید، بهتر است همدیگر را با تمام کاستی هایتان بپذیرید و به جای ساختن یک چماق از آنها با همکاری هم برای تغییر دادنشان تلاش کنید.
بار زندگی را روی دوش او می اندازید؟
- همسرتان را به عنوان ماشین پولسازی می بینید و تا زمانی به او و توانایی هایش اطمینان دارید که رفاهی که انتظار دارید را برایتان به وجود بیاورد؟ یا اینکه چون شما خرج زندگی را می دهید انتظار دارید کارهای خانه را بدون کم و کاست انجام دهد و در زندگی تان قانون های سفت و سختی را به عنوان «وظیفه ات است» تعریف می کنید؟
نادیده گرفتن توانایی ها و شرایط همسرتان و داشتن انتظارات نامعقول از او نشانه همسرآزاری است. اگر انگیزه شما برای ازدواج یا داشتن رفتار مناسب با همسرتان، درآمدی است که به خانه می آورد یا اگر به دلیل توانایی همسرتان در نظافت منزل یا آشپزی او را سرزنش می کنید و با دیگران مقایسه می کنید، شما یک همسرآزار هستید.
با او معامله می کنید؟
- همسرتان از شما می خواهد لحظه سال تحویل را در کنار خانواده اش بگذرانید و شما گرچه دوست دارید در آن زمان در کنار خانواده خود باشید اما گمان می کنید، می توانید از این نمد، قبایی برای خود ببافید. پس در مقابل لطفی که به همسرتان می کنید، از او برای رفتن به سفری که دوست دارید یا خرید چیزی که می خواهید قول می گیرید.
باجگیری و معامله کردن در زندگی مشترک هم نوعی خشونت رفتاری است. اگر شما یک همسرآزار باشید، به هر خواسته او به چشم فرصتی برای رسیدن به خواسته هایتان نگاه می کنید اما مراقب باشید و فراموش نکنید که زندگی میدان رقابت نیست. اگر شما با همسرتان معامله کنید به مرور از او هم یک باجگیر می سازید و باعث می شوید به دلیل هر محبتی که در حق تان می کند، یک امتیاز از شما بگیرد.
با چشم غره او را از کاری منصرف می کنید؟
- همسرتان در مهمانی مشغول صحبت است و شما احساس می کنید که نباید آن حرف را بیان کند. احتمالا اولین راهی که برای متوجه کردن او امتحان می کنید، چشم غره رفتن یا زدن پا به پای اوست.
اگر شما با چشم غره یا تهدید کردن غیرکلامی همسرتان، او را از انجام دادن یک کار یا گفتن یک حرف منصرف می کنید، شما یک همسرآزار هستید. بسیاری از ما از کودکی با چنین رفتارهایی بزرگ شده ایم و این رفتار را از همکارمان گرفته تا فرزندمان، به همه تحویل می دهیم. اما وقت آن است که بدانیم این حرکت غیرکلامی در گروه خشونت رفتاری جا می گیرند و با حضورشان می توانند به زندگی مشترک و روابط اجتماعی ما آسیب برسانند.
دورش حصار می کشید؟
- شما تعیین می کنید که همسرتان با چه کسانی ارتباط داشته باشد یا نه؟ زمانی که دوستان یا خانواده تان می خواهند به خانه شما بیایند، با کمال میل و بدون اطلاع او پذیرایشان می شوید اما حق دعوت کردن مهمان را به همسرتان نمی دهید؟
ایزوله کردن همسرتان و دور کردن او از کسانی که دوست شان دارد و در کنارشان آرامش می گیرد هم در گروه رفتارهای خشونت آمیز جا می گیرد. اگر انتظار دارید همسرتان تمام گذشته و عزیزانش را کنار بگذارد و جزئی از دوستان و خانواده شما شود، شما یک همسرآزار هستید.
منبع : برترین ها
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت برای " شمال ما " محفوظ میباشد.
طراح و کدنویس " گیل دیزاین "
دیدگاهتان را بنویسید